บทความ

ซูเราะฮฺนี้ถือว่าเป็นซูเราะฮฺเดียวในอัลกุรอานที่เริ่มต้นด้วยคำว่า  “سَبِّحِ“ ซึ่งเป็นคำสั่งให้สรรเสริญสดุดีต่ออัลลอฮฺ   แม้ว่าคำนี้มีปรากฏในอายะฮฺอื่นๆในอัลกุรอานอีกเป็นจำนวนมาก แต่มิได้ขึ้นต้นเป็นอายะฮฺแรกของซูเราะฮฺเช่นซูเราะฮฺนี้

سَبِّحِ اسْمَرَبِّكَا لْأَعْلَى

“จงแซ่ซ้องสดุดี พระนามแห่งพระเจ้าของเจ้า ผู้ทรงสูงสุดยิ่ง”

ท่านอิบนุก็อยยิมได้กล่าวถึงบรรดา “أَبْرَارَ - อับรอร” (ซึ่งเป็นพหูพจน์ของ بَرّ -  บัร) แปลว่าคนศอลิหฺคนดี และบรรดา “فُجَّار - ฟุจญาร” ซึ่งเป็นพหูพจน์ของ ฟาญิร อัลลอฮได้ทรงตรัสไว้ในซูเราะฮฺอัลอินฟิฏอรว่า 

เชคริฎอ อะหมัด  สมะดี

ร่างกายขาดหัวใจมิได้ฉันใด การละหมาดของคนเราก็ขาด ความคุชัวอฺมิได้ฉันนั้น รถยนต์ที่ไม่มีน้ำมันเป็นเชื้อเพลิงก็ไม่ต่างอะไรจากเศษเหล็กชิ้นหนึ่ง การละหมาดที่ไม่มีความคุชัวอฺก็คงไม่ต่างอะไรกับการออกกำลังกาย