ตัฟซีรซูเราะตุนนิซาอฺ ครั้งที่ 86 (อายะฮฺ 153-156)

วีดีโอ (ไม่ครบ)

 يَسْأَلُكَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِّنَ السَّمَاءِ ۚ فَقَدْ سَأَلُوا مُوسَىٰ أَكْبَرَ مِن ذَٰلِكَ فَقَالُوا أَرِنَا اللَّـهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ۚ ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَٰلِكَ ۚ وَآتَيْنَا مُوسَىٰ سُلْطَانًا مُّبِينًا ﴿١٥٣﴾
 
153. บรรดาผู้ได้รับคัมภีร์(*1*) จะขอร้องเจ้าให้เจ้านำคัมภีร์ฉบับหนึ่งจากฟากฟ้าลงมาแก่พวกเขา(*2*) แท้จริงนั้นพวกเขาได้ขอร้องมูซาซึ่งสิ่งที่ใหญ่กว่านั้นมาแล้ว โดยที่พวกเขากล่าวว่า จงให้พวกเราเห็นอัลลอฮฺโดยชัดแจ้งเถิด(*3*) แล้วฟ้าฝ่าก็ได้คร่าพวกเขา(*4*) เนื่องด้วยความอธรรมของพวกเขา(*5*) ภายหลังพวกเขาก็ได้ยึดถือลูกวัวหลังจากที่บรรดาหลักฐานอันชัดเจนได้มายังพวกเขา(*6*) แล้วเราก็อภัยให้ในเรื่องนั้นและเราได้ให้แก่มูซาซึ่งอำนาจอันชัดเจน(*7*)
 
(1)  หมายถึงชาวยิว 
(2)  โดยที่พวกเขาได้กล่าวแก่ท่านนะบีมูอัมมัดว่า พวกเราจะไม่ทำสัตยาบันแก่ท่าน เพื่อยอมรับในสิ่งที่ท่านเชิญชวนจนกว่าท่านจะนำคัมภีร์จากอัลลอฮฺมาให้แก่เรา ซึ่งในคัมภีร์นั้นจะต้องระบุว่า มาจากอัลลอฮฺ ถึงคนนั้นคนนี้ ที่เป็นนักปราชญ์ของพวกเขาว่า มุฮัมมัดนั้นเป็นร่อซูลของพระองค์ โดยที่พวกเขาได้ระบุชื่อนักปราชญ์ของพวกเขาให้ท่านนะบีทราบด้วย 
(3)  คือเห็นด้วยตาของพวกเขา 
(4)  คือทำให้พวกเขาตาย แล้วพระองค์ก็ทรงให้พวกเขาฟื้นคืนชีพอีก 
(5)  กล่าวคือการที่พวกเขาต้องการเห็นอัลลอฮฺโดยเปิดเผยนั้น เท่ากับพวกเขาได้เปรียบเทียบพระผู้ทรงบังเกิดกับสิ่งที่ถูกบังเกิด และยกตัวของพวกเขาขึ้นสูงกว่าขอบเขตที่พวกเขาพึงมี ซึ่งถือเป็นการอธรรม 
(6)  คือหลังจากที่อัลลอฮฺได้ทรงให้นะบีมูซา แสดงมัวะญิซาตแก่พวกเขา อันได้แก่การให้ไม้เท้ากลายเป็นงู ให้มือเป็นสีขาวบริสุทธิ์ ให้น้ำในทะเลแดงแยกออกเป็นทางเดิน เพื่อให้พวกเขาหนีการติดตามของฟิรเอาน์ 
(7)  กล่าวคือให้ท่านนะบีมูซาสามารถปกครองพวกเขาได้ ทั้ง ๆ ที่พวกเขาเป็นพวกที่ดื้อรั้น จนกระทั่งใช้ให้พวกเขาฆ่าฟันกันเองเพื่อลงโทษพวกเขาที่ทำการเคารพสักการะลูกวัว พวกเขาก็ปฏิบัติตาม
 
وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِمِيثَاقِهِمْ وَقُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا فِي السَّبْتِ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا ﴿١٥٤﴾
 
154. และเราได้ยกภูเขาอัฏฏูรขึ้นเหนือพวกเขาเพื่อให้ได้มาซึ่งสัญญาของพวกเขา(*1*) และเราได้กล่าวแก่พวกเขาว่า จงเข้าประตูนั้นไป(*2*) โดยโน้มศีรษะลง(*3*) และเราได้กล่าวแก่พวกเขาว่า จงอย่าได้ละเมิดในวันสับบะโต(*4*) และเราได้เอาจากพวกเขาซึ่งสัญญาอันหนักแน่น
 
(1)  คือเนื่องจากพวกเขาดื้อดึงไม่ยอมปฏิบัติตามบทบัญญัติในคัมภีร์ของพวกเขา อัลลอฮฺจึงได้ทรงยกภูเขาอัฏฏูร์ขึ้นเหนือศีรษะของพวกเขา เพื่อให้ได้มาซึ่งคำมั่นสัญญาจากพวกเขาว่าจะเคารพและปฏิบัติตามบัญญัติของอัลลอฮฺโดยเข้มแข็งแล้วพวกเขาก็ให้คำมั่นสัญญาแก่พระองค์ 
(2)  คือประตูเมืองไบตุลมักดิส 
(3)  คือโน้มศีรษะลงเพื่อเป็นการแสดงคารวะและถ่อมตน 
(4)  คือวันเสาร์อันเป็นวันปฏิบัติศาสนกิจของพวกเขา และห้ามพวกเขาทำการจับปลาด้วย
 
فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ وَكُفْرِهِم بِآيَاتِ اللَّـهِ وَقَتْلِهِمُ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَلْ طَبَعَ اللَّـهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿١٥٥﴾
 
155. แล้วเราจึงได้กริ้วพวกเขา และละอ์นัตพวกเขา(*1*)เนื่องด้วยการที่พวกเขาทำลายสัญญาของพวกเขา(*2*) และปฏิเสธบรรดาโองการของอัลลอฮฺและฆ่าบรรดานะบี(*3*) โดยปราศจากความเป็นธรรมและการที่พวกเขากล่าวว่า หัวใจของเรามีเปลือกหุ้มอยู่(*4*) หามิได้ อัลลอฮฺได้ทรงประทับตราบนหัวใจของพวกเขาต่างหาก(*5*) เนื่องจากการปฏิเสธศรัทธาของพวกเขา(*6*) ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ศรัทธากัน นอกจากเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
 
(1)  เป็นข้อความที่ถูกละไว้ ทั้งนี้เพราะเป็นที่ทราบกันดีในสำนวนของประโยค 
(2)  คือสัญญาว่าจะยึดมั่นในบัญญัติศาสนาตามที่ได้ให้ไว้แก่อัลลอฮฺ 
(3)  เช่น นะบีซะกะรียา และนะบียะฮ์ยา เป็นต้น เกี่ยวกับเรื่องนี้พวกก็อดยานีปฏิเสธว่ามิได้ฆ่า ดังนั้นจึงได้บิดเบือนคำว่า “ฆ่า” ให้เฉเป็น “พยายามฆ่า” กุรอาน มะญีด หน้า 225 
(4)  เป็นสำนวนเปรียบเทียบอันเป็นการแจ้งให้ท่านนะบีทราบว่า อย่าพยายามเชิญชวนพวกเราเลย ไม่มีทางที่จะสำเร็จได้ เพราะเราได้ปักใจแล้วว่าเราจะไม่ศรัทธาต่อท่าน หัวใจของเรานั้นประหนึ่งมีเปลือกหุ้มอยู่ ดังนั้นคำเชิญชวนของท่านจึงไม่สามารถจะผ่านเข้าไปได้ 
(5)  เป็นคำพูดประชดเพื่อให้สาสมกับคำของพวกเขาที่ว่า “หัวใจของเรามีเปลือกหุ้ม” พระองค์จึงได้กล่าวได้ว่า หามิได้ที่คำเชิญชวนของมูฮัมมัดไม่เข้าไปในหัวใจของพวกเขานั้น มิใช่เพราะมีเหลือกหุ้มดอก หากแต่เพราะพระองค์ทรงประทับตรามันต่างหาก 
(6)  คือปฏิเสธศรัทธาต่อท่านนะบีมูฮัมมัด
 
وَبِكُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَىٰ مَرْيَمَ بُهْتَانًا عَظِيمًا ﴿١٥٦﴾
156. และเนื่องจากการที่พวกเขาปฏิเสธศรัทธา(*1*) และกล่าวให้ร้ายแก่มัรยัม(*2*) ซึ่งความเท็จอันใหญ่หลวง
(1)  คือปฏิเสธศรัทธาต่อท่านนะบีอีซา 
(2)  เช่นกล่าวหาว่า นางมัรยัมกระทำซินาอันเป็นการกล่าวหาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแก่หญิงผู้บริสุทธิ์ เช่น นางมัรยัม