ตัฟซีรซูเราะฮฺอัลอะอฺรอฟ 46 (อายะฮฺ 101-102)

ช่วงต้นซูเราะฮฺ มีเรื่องนบีอาดัม(การปฏิเสธของอิบลีส)
และอุทธาหรณ์จากเรื่องการดะอฺวะฮฺของนบีต่างๆและการปฏิเสธของกลุ่มชน มี 4 เรื่อง (นบีนูหฺ ฮูด ซอลิหฺ ชุอัยบฺ)
อายะฮฺ 103 เป็นต้นไป เป็นเรื่องนบีมูซาเป็นส่วนมาก
การรักษาสัญญากับอัลลอฮฺ - รักษาสัญญากับมนุษย์

تِلْكَ الْقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَائِهَا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا مِن قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّـهُ عَلَىٰ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ ﴿١٠١﴾
7:101 บรรดาเมืองเหล่านั้นหละ เรากำลังเล่าให้เจ้าทราบถึงข่าวคราวของมัน และแท้จริงนั้นบรรดาร่อซูลของพวกเขาได้นำบรรดาหลักฐานอันชัดแจ้งมายังพวกเขาแล้ว แต่แล้วใช่ว่าพวกเขาจะศรัทธาต่อสิ่งที่พวกเขาปฏิเสธมาก่อนก็หาไม่ ในทำนองนั้นแหละ อัลลอฮ์จะทรงประทับตราบนหัวใจของผู้ปฏิเสธศรัทธาทั้งหลาย

- กุรอ - ก็อรยะฮฺ (เอกพจน์) - บรรดาเมือง, เมือง
- เรื่องนบีซอลิหฺ ฮูด ชุอัยบฺ ไม่มีในคัมภีร์เก่า (เตารอต อินญีล) แต่มีในอัลกุรอาน เป็นนบีในคาบสมุทรอาหรับ ไม่เกี่ยวกับยิวคริสต์เลย  -- เป็นหลักฐานว่านบีไม่ได้ลอกจากไบเบิ้ลหรือคัมภีร์อื่น
- นบีมูซา เป็นเรื่องของนบีในแผ่นดินอื่น ท่านนบีก็ยังไม่ความรู้
- การทำความผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้มีโอกาสน้อยในการเตาบัตตัว

وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِم مِّنْ عَهْدٍ ۖ وَإِن وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ ﴿١٠٢﴾
7:102 และเราไม่พบว่ามีสัญญาใดๆ(ไม่รักษาสัญญา) สำหรับส่วนมากของพวกเขา และแน่นอนเราได้พบว่าส่วนมากของพวกเขานั้นเป็นผู้ละเมิด

- ไม่รักษาสัญญา เป็นลักษณะมุนาฟิก
- คนที่ไม่รักษาสัญญากับอัลลอฮฺ มีแนวโน้มที่จะไม่รักษาสัญญากับมนุษย์, คนที่ไม่รักษาสัญญากับมนุษย์ มีแนวโน้มที่จะไม่รักษาสัญญากับอัลลอฮฺ (สัญญากับอัลลอฮฺ เช่น รักษาเวลาละหมาด)

"หลักศรัทธา" ที่ถูกต้อง จะนำมาซึ่ง "มารยาท" ที่ดีงาม
"มารยาท" ที่ดีงาม นำมาซึ่ง "หลักศรัทธา" ที่ถูกต้อง
ท่านนบีผูกพันสองเรื่องนี้ไว้เวยกันเช่นหะดีษ "ใครที่ศรัทธาต่ออัลลอฮฺและวันปรโลก จงให้เกียรติเพื่อนบ้าน"