ความประเสริฐของการทำซุนนะฮฺ 1-5 (50 ซุนนะฮฺที่น่าปฏิบัติ)

คำว่า อัซซุนนะฮฺ ในหลักการศาสนาหมายถึง สิ่งที่ไม่วาญิบ ไม่มีความจำเป็น หรือสิ่งที่ถ้าไม่กระทำก็ไม่มีโทษ แต่มีผลบุญ หรือสิ่งที่ถ้าไม่กระทำก็ไม่มีข้อตำหนิใดๆ แต่มีข้อสรรเสริญสำหรับผู้กระทำ นั่นเป็นคำศัพท์เฉพาะ แต่ที่คนทั่วไปเข้าใจคลาดเคลื่อนคือเข้าใจว่า อัซซุนนะฮฺ หมาย ถึงสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องทำ ซึ่งไม่ถูกต้องเพราะคำว่า อัซซุนนะฮฺ ในหลักการศาสนาโดยทั่วไป หมายถึงแนวทาง(ซุนนะฮฺ)ของท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม อันมีทั้งสิ่งที่เป็นวาญิบและมุสตะฮับ(ชอบให้กระทำ แต่ไม่มีโทษถ้าละทิ้ง)

      ในที่นี้จะกล่าวถึงความประเสริฐ ความจำเป็น หรือความสำคัญในการรักษาการปฏิบัติอัซซุนนะฮฺของท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม หมายถึง ทำสิ่งที่เป็นความสมัครใจในเรื่อง  อิบาดะฮฺต่างๆ ซึ่งซุนนะฮฺชอบให้กระทำ คือสิ่งที่ไม่วาญิบต้องทำ ไม่มีโทษหากละทิ้ง เช่น ไม่ละหมาดซุนนะฮฺศุหฺริ ไม่ละหมาดซุนนะฮฺของมัฆร ิบ ถ้าไม่ละหมาดก็ไม่มีโทษ ไม่หะรอม แต่อุละมาอฺได้ชี้แจงว่าที่ไม่มีโทษนั้นหมายถึงกรณีที่ไม่ทำซุนนะฮฺบ้าง เช่น ไม่ละหมาดซุนนะฮฺของมัฆริบเฉพาะวันนี้ หรือไม่ค่อยรักษาซุนนะฮฺของมัฆริบ แต่การที่ตั้งใจว่าจะไม่ละหมาดซุนนะฮฺเลย ไม่ว่าจะเป็นซุนนะฮฺของเวลาใด เอาแต่ฟัรฎู การตั้งใจละทิ้งซุนนะฮฺเช่นนี้อุละมาอฺบอกว่ามีความผิด ที่ผิดไม่ใช่เพราะไม่ได้ละหมาดซุนนะฮฺ แต่ผิดเพราะตั้งใจละทิ้งซุนนะฮฺ ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้บอกว่า “ใครที่ไม่ปรารถนาหรือตั้งใจไม่เอาใจใส่ซุนนะฮฺของฉัน ไม่ใช่พวกของฉัน”...อ่านต่อ...