เหตุการณ์ที่เป็นความจริง

Submitted by admin on Mon, 12/10/2015 - 14:39
 
37:91-3 แล้วอิบรอฮีมก็บ่ายหน้าไปยังเจว็ดต่างๆ ของพวกเขา แล้วพูดว่า "พวกเจ้าไม่กิน(อาหารเหล่านี้) บ้างหรือ ?  ทำไมพวกเจ้าจึงไม่พูดเล่า?" แล้วเขาก็หันไปตีพวกมันด้วยมือขวา(ซึ่งถือขวานอยู่)*
 
เมื่อหมู่ชนของเขาออกไปแล้วเขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องโถง เพื่อสนทนากับเจว็ดต่างๆเหล่านั้นโดยพูดขึ้นว่า “ทำไมไม่กินอาหารเหล่านี้ที่พวกเขานำมาให้เสียเล่า?”
เมื่อเจว็ดเหล่านั้นไม่กินและไม่ตอบคำถามของเขา เขาจึงพูดขึ้นว่า “ทำไมพวกเจ้าจึงไม่พูดเล่า?”
เมื่อพูดจบเขาก็ยกขวานที่อยู่ในมือของเขาฟาดฟันลงไปที่เจว็ดเหล่านั้นจนกลายเป็นเศษปูนกระจัดกระจายเต็มห้องโถง
 
37:94-6 แล้วพวกเขาก็รีบวิ่งมาหาเขา(อิบรอฮีม) เมื่อพวกเขากลับมาก็วิ่งไปหาอิบรอฮีมพลางกล่าวว่า “ความพินาศจงประสบแก่เจ้า พวกเราเคารพบูชาเขา แต่เจ้ามาทำลายเขา”
อิบรอฮีมจึงกล่าวว่า "พวกท่านเคารพภักดีสิ่งที่พวกท่านแกะสลัก(มัน)กระนั้นหรือ? ทั้งๆที่อัลลอฮฺทรงสร้างพวกท่านและสิ่งที่พวกท่านประดิษฐ์มันขึ้นมา"
 
อิบรอฮีมจึงกล่าวแก่พวกเขาว่า “พวกท่านเคารพบูชารูปปั้นที่พวกท่านแกะสลักขึ้นมาด้วยมือของพวกท่านเองกระนั้นหรือ?
ทั้งๆที่อัลลอฮฺทรงสร้างพวกท่านและทุกสิ่งทุกอย่างที่ถูกบังเกิดมาเพื่อพระองค์ ทำไมเล่าพวกท่านจึงเคารพบูชาสิ่งที่ถูกสร้าง และละทิ้งไม่เคารพภักดีพระผู้สร้าง”
 
37:97-8 พวกเขากล่าวว่า จงสร้างสถานที่แห่งหนึ่ง(เตาเผา)สำหรับเขา แล้วโยนเขาไปในไฟที่ลุกโชน ดังนั้น พวกเขาต้องการวางแผนร้ายแก่เขา แต่เราได้ทำให้พวกเขาต่ำต้อย
 
เมื่ออิบรอฮีมได้ใช้เหตุผลตอบโต้พวกเขาจนเป็นที่ยอมรับแล้ว พวกเขาก็หันมาใช้กำลัง โดยออกคำสั่งให้จัดเตรียมสถานที่ก่อเป็นเตาเผา เพื่อโยนอิบรอฮีมเข้าไปเผาขณะที่ไฟลุกโชน
พวกเขาคิดว่าแผนร้ายของพวกเขาจะเป็นผลสำเร็จ แต่แล้วแผนร้ายของพวกเขาก็ล้มเหลวลง
เพราะเรา(อัลลอฮฺ)ได้ให้เขา(อิบรอฮีม)รอดพ้นจากการถูกเผา และเรา(อัลลอฮฺ)ได้ทำให้อิบรอฮีมได้รับความเย็นและปลอดภัย
 
37:99-100 และอิบรอฮีมกล่าวว่า ฉันจะไปหาพระเจ้าของฉัน แน่นอนพระองค์จะทรงแนะทางให้แก่ฉัน ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงประทานบุตรที่มาจากหมู่คนดีให้แก่ข้าพระองค์ด้วย*
 
เมื่ออัลลอฮฺทรงให้เขารอดพ้นจากการถูกไฟเผาแล้ว เขาก็กล่าวขึ้นว่า “ฉันจะอพยพจากเมืองของชนชาติของฉันไปยังที่ที่พระเจ้าของฉันทรงบัญชาแก่ฉัน”
มุกอติ้ลกล่าวว่า เขาเป็นมนุษย์คนแรกที่เดินทางอพยพพร้อมกับภริยาของเขา(ซาเราะฮฺ)ไปยังดินแดนชาม และได้กล่าวว่า
“ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงประทานบุตรที่ศอและฮฺให้แก่ข้าพระองค์ เพื่อจะให้เขาเป็นเพื่อนที่ดีขณะพำนักอยู่เป็นคนแปลกถิ่น"
 
*จากอัลกุรอาน ซูเราะฮฺอัศศอฟฟาต 37:91-100
 
 

ที่มา : หนังสือความจริงที่ยิ่งใหญ่, เชคริฎอ อะหมัด สมะดี

เหตุการณ์ที่เป็นความจริง