ตัฟซีรซูเราะตุลมาอิดะฮฺ 20 (อายะฮฺ 20-26 แผ่นดินบริสุทธิ์ที่อัลลอฮฺสัญญากับชาวยิว)

ตัฟซีร ซูเราะห์ อัลมาอีดะห์ อายะห์ที่ 20-26 

อธธิบายโดย ชัยคฺ ริฎอ อะหมัด สมะดี 

 

     ก่อนเริ่มอายะห์นี้ขอให้ย้ำเตือนพี่น้องทุกคนได้เข้าใจว่า สิ่งที่อัลลอฮฺได้เอ่ย(ในอัลกุรอาน)บ่อยครั้ง มักจะเป็นเรื่องใหญ่และมักจะเป็นปัญหาที่เกิดกับทุกประชาชาติในอดีตทั้งนี้ เพื่อได้เป็นอุทาหร คำเตือน แก่ประชาชาติของท่านนบีมูฮัมหมัด(ซอลฯ)

   ในอายะห์ที่ 20 ถึงอายะห์ที่ 26 นั้น อัลลอฮฺได้เล่าเหตุการณ์ถึงสาวกของท่านนบีมูซาและพี่ชายท่านนบีฮารูน (อลัยฮิสลาม) นั้นก็คือ ชาวบนีอิสรออีล(ยิว) ให้เห็นถึงการดื้อดึงต่อบทบัญญัติของอัลลอฮฺ(ซุบฮานะฮุวะตะอาลา) ในเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากที่ ชาวบนีอิสรออีลได้อพยพจากนครอิยิปต์ผ่านอภินิหารการผ่าทะเลของนบีมูซา และได้อาศัยอยู่บนเกาะซีนาย เพื่อที่รอบทบัญญัติที่มาจากอัลลอฮฺ

 

 

ในอายะห์ที่ 20 เป็นการตักเตือนชาวบนีอิสรออีลของท่านนบีมูซา ให้รำลึก สำนึกถึงความเมตตตาของอัลลอฮฺ (เพราะแท้จริงมนุษย์ช่างขี้ลืม ไม่เว้นกระทั้งในวัยหนุ่มที่หลงลืมว่า เกิดมาเพื่ออิบาดะห์ต่ออัลลอฮฺ แต่กลับมาจำได้อีกทีเมื่อครั้นแก่แล้ว จึงมาเริ่มทำอิบาดะห์) ให้รำลึกถึงที่พวกเขามีนบีมากมาย

 

    อุละมาอฺมี 2 ทัศนะ คือ

1.อัลลอฮฺทรงให้รางวัลแก่บรรดาคนดีของชาวบนีอิสรออีล ในรุ่นก่อน จึงส่งนบีมาอย่างไม่ขาดสาย ในหนึ่งรุ่นนั้น ก็จะมีนบีเสมอ โดยบนีอิสรออีลนั้นใน 1000 ปี มีนบีอยู่ประมาณ 1000 ท่าน

2.เพราะความดื้อดึงของพวกเขา จึงได้มีนบีอย่างมากมาย ยิ่งเขาดื้อดึงต่อคำสั่งของอัลลอฮฺ บทบัญญัติก็ยิ่งยากลำบากขึ้น 

ให้รำลึกถึงที่ให้บางส่วนของพวกเขานั้นเป็นกษัตริย์ เช่น นบีดาวูด นบีสุไลมาน เป็นต้น แต่อิบนุ อับบาส ได้อธิบายว่า ทุกคนในบนีอิสรออีลนั้น เมื่อมีบ้าน มีภรรยา และมีคนใช้ สมาชิกในบ้านจะเรียกเจ้าบ้านว่า มาลิก(แปลว่ากษัตริย์) และสอดคล้องกับฮาดีษนบี(ซอลฯ) ได้อุปมาว่า ทุกคนที่ตื่นเช้าวันนึงมีความปลอดภัยในชีวิด มีสุขภาพที่ดี มีปัจจัยยังชีพที่เพียงพอหนึ่งวันหนึ่งคืนก็เปรียบเสมือนเขานั้น ได้ครอบครองทรัพท์สินทั้งโลก

ในอายะห์นี้ก็เป็นการตักเตือนมุสลิมทุกคนเช่นเดียวกันให้สำนึก ในเมื่อมุสลิมนั้นได้นบีที่ดีที่สุดมาเป็นผู้นำ จึงสมควรจะสำนึกต่อความเมตตาของอัลลอฮฺไว้มากกว่า

 

 

-แผ่นดินบริสุทธิ์ คือ เยรูซาลิม ซึ่งแต่เดิมเป็นถิ่นอาศัยของท่านนบีอิสฮากและลูกของท่านนบียะอฺกู๊บ(อลัยฮิสลาม) ซึ่งในสมัยที่แผ่นดินแห้งแล้ว นบียะอฺกู๊บ ได้อพยพไปอยู่กับ นบียูซุฟ ขณะนั้น มีอำนาจที่อิยิปต์ นานๆเข้าชาวบนีอสรออีลยิ่งมีอำนาจการปกครองในอิยิปต์ จึงโดนฟาโรห์ ขับไล่ไปจนถึงเกาะซีนาย

(ในปัจจุบัน ใช่ที่ว่าแต่เดิมนั้นเป็นถิ่นกำเนิดของยิว และมีสิทธิ์ในการเรียกร้องแผ่นดิน แต่ด้วยยิวนั้นปฎิเสธศรัทธา จึงเท่ากับหมดสิทธิ์ในแผ่นดินของอัลลอฮฺ)

 

-อย่าหันหลัง อย่าหันหลังแก่คำสั่งของอัลลอฮฺ หรืออย่าหันหลังให้ศัตรู(หนีสงคราม)และจงเข้าไปในดินแดนศักดิ์ศิดดิ์นั้น

 

 

มีการรายงานว่า เมื่อได้รับคำสั่งให้เข้าไปในเยรูซาลิม แต่ละเผ่า(12 เผ่า)ได้ส่งคนไปสืบข่าว และพบว่า เมืองมีผู้ปกครองที่โหดเหี้ยมมาก จึงปฎิเสธบทบัญญัตินี้ จนกระทั่ง

นบีมูซาและนบีฮารูน ก้มลงกราบต่ออัลลอฮฺ(เพื่อขออภัยโทษ)

 

 

-สองคนในบรรดาผู้ศรัทธา เห็นนบีมูซาและนบีฮารูนก้มลงกราบจึงไปตักเตือนบนีอิสรออีลให้ทำตามคำสั่งอัลลอฮฺเสียที ทั้งที่บัญญัติจากอัลลอฮฺนั้นแค่สั่งให้เข้าไปในประตูนั้น(ไม่ได้สั่งไปทำสงคราม) และเมื่อเข้าไป แน่นอนท่านจะชนะ ท่านจงมอบหมาย

 

จะเห็นได้ว่า ผู้ที่ยำเกรงนั้นในทุกยุคทุกสมัย คือ คนที่เข้าใจคำสั่งของอัลลอฮฺในใจความง่าย ไม่ซับซ้อน จุกจีก จู้จี้(อย่างที่ยิวเป็น มีตัวอย่างในซูเราะห์บากอเราะห์ ที่อัลลอฮฺสั่งให้ยิวเชือดวัว แทนที่จะเชือดวัวตัวไหนก็ได้ กลับมาจุกจิก เรื่องอายุ เพศ สี จนสุดท้าย ไม่สามารถทำได้ และฝืนอัลลอฮฺ(อีกแล้ว))

 

ญะซากุมุลลอฮุค็อยร็อน Kumobarick Achiroki