4. วัยรุ่นในครอบครัว

 

ปัจจัยสำคัญแห่งความอบอุ่นในครอบครัวนั้น คือการพูดคุยกันด้วยเหตุด้วยผลและการยอมรับในความถูกต้อง โดยมีความเคารพนับถือต่อผู้ใหญ่และใช้หลักเมตตาธรรมกับผู้น้อย

 

เขาพูดกันมากว่าผู้ใหญ่ไม่เข้าใจวัยรุ่น หรือผู้ปกครองไม่ทันใจเยาวชนหนุ่มสาว ทำให้เกิดกำแพงสูงกั้นระหว่างคนในครอบครัวเดียว เขาว่าอย่างงั้น ก็มีความจริงส่วนหนึ่งที่ต้องยอมรับในความเข้าใจที่ระบุข้างต้น แต่สิ่งที่ค่อนข้างไม่มีใครพูดถึงคือ การที่ครอบครัวไม่อบอุ่นก็เพราะไม่ยึดในหลักการศาสนาเป็นที่ตั้ง ถ้าหากยึดหลักการศาสนาเป็นที่ตั้งในครอบครัวแล้ว พ่อ แม่ และลูกๆ ย่อมรู้ถึงหน้าที่และสิทธิของตน ทำให้ต้องปฏิบัติตามนั้นไปโดยปริยาย 

 

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ สามีไม่เข้าใจในหน้าที่ตามหลักการศาสนา ภรรยาไม่ยอมรับในหน้าที่ตามหลักการศาสนา หรือลูกๆไม่ได้รับการอบรมด้วยหลักการศาสนา ทำให้แต่ละฝ่ายมีข้อบกพร่องในการปฏิบัติหน้าที่ของตน

 

ผมจะยกตัวอย่างให้คุณพิจารณา...

 

 

ก็เพราะสมาชิกครอบครัวมัวแต่ดูโทรทัศน์ดูละครดูบอล พอจะพูดพอจะคุย คนนี้ว่างแต่คนโน้นไม่ว่างดูหนังอยู่ พอจะปรึกษาเรื่องหนึ่งเรื่องใด คนโน้นไม่ว่างดูบอลอยู่ สภาพเช่นนี้แหละที่ปรากฏในแทบทุกครอบครัว แล้วความอบอุ่นจะเกิดขึ้นอย่างไร ? คุณลองนึกถึงบรรพบุรุษที่พวกเขาใช้ชีวิตอยู่โดยไม่มีระบบสื่อสารเหมือนปัจจุบัน ไม่มีทีวี ไม่มีวีซีดี ดีวีดี ไม่มีอินเตอร์เน็ต เขาอยู่กันอย่างไร? แน่นอนแล้ว เขาต้องหันหน้าคุยกันเพราะไม่มีเรื่องอื่นที่จะทำ ความผูกพันระหว่างสมาชิกในครอบครัวยุคก่อนย่อมเกิดจากการพูดคุยกันอย่างสม่ำเสมอ แต่ปัจจุบันนี้แทบตัวใครตัวมัน แม้กระทั่งปัญหาส่วนตัวของคนในครอบครัว คนนอกกลับรู้ก่อนคนใน ทำไมเล่า? คุณว่ามั้ย พวกวัยรุ่นนี่แหละ พอมีปัญหาไปปรึกษาคนโน้นคนนี้ แต่คนในครอบครัวแทบไม่รู้เรื่องอะไรเลย คุณอาจจะพูดว่า ก็พ่อแม่ฉันนี่แหละไม่ยอมฟัง ไม่ให้โอกาสพูด อาจใช่ แต่ทำไมคุณไม่ลองเข้าไปเสนอปัญหาของคุณ และขอความช่วยเหลือความอนุเคราะห์จากคนใกล้ชิดในครอบครัว การริเริ่มความผูกพันแบบนี้จากคุณ เป็นการสร้างความอบอุ่นในเบื้องต้น แต่ถ้าหากคุณหันหลัง คนโน้นไม่สน คนนี้ไม่เกี่ยว สภาพครอบครัวจะยิ่งแย่ไปกว่านี้อีก

 

คุณดูซิว่าในชีวิตของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม  มีอะไรมากมายที่น่าจะนำมาเป็นบทเรียนและอุทาหรณ์ ท่านนบีให้สลามแก่ทุกคนแม้กระทั่งเด็กอายุน้อย  รับประทานอาหารกับเด็กๆและสั่งสอนมารยาทต่างๆ ปฏิบัติต่อภรรยาของท่านด้วยคำพูดที่นิ่มนวลและพฤติกรรมที่น่ารัก แม้กระทั่งกับคนรับใช้ในบ้านของท่าน ถ้าทำอะไรผิด ท่านนบีก็จะไม่พูดจานอกจากคำพูดที่สร้างสรรค์ ซึ่งทำให้ความอบอุ่นย่อมเกิดขึ้น คุณเคยรู้มั้ย ว่าท่านนบีเคยวิ่งแข่งกับท่านหญิงอาอิชะฮฺ(ในสถานที่โล่งไม่มีใครอยู่) และเมื่อท่านนบีเห็นท่านหญิงอาอิชะฮฺมีของเล่น ท่านนบีก็ร่วมเล่นด้วย เมื่อคนใช้ของท่านทำของแตกเสียหาย ท่านนบีก็ไม่ตำหนิเขา คิดดูสิ ความอบอุ่นจะไม่เกิดขึ้นได้อย่างไรในครอบครัวแบบนี้

 

เราอาจจะยอมรับว่าความห่างไกลระหว่างสมาชิกในครอบครัว ส่วนหนึ่งเป็นความผิดของผู้ใหญ่ แต่คุณก็ต้องยอมรับด้วยว่าพวกวัยรุ่นส่วนมากไม่ค่อยฟังผู้ใหญ่ ถ้าเป็นไปด้วยเหตุผลด้วยหลักการก็ไม่ว่ากัน เช่น พ่อฝากลูกซื้อเหล้าซื้อบุหรี่แต่ลูกไม่ยอมเพราะเป็นสิ่งหะรอมในหลักการศาสนา หรือลูกจะไปละหมาดที่มัสยิดแต่แม่ไม่ให้ไป หรือลูกสาวจะคลุมหิญาบแต่พ่อแม่ไม่อนุญาต การเชื่อฟังในหลักการย่อมมีความสำคัญมากกว่าการเชื่อฟังพ่อแม่และผู้ใหญ่ แต่เมื่อความผิดอยู่กับฝ่ายวัยรุ่นหนุ่มสาว ไฉนเลยหลักการหรือเหตุผลจึงไม่สัมฤทธิ์ผล ?