อีมานัน วะหฺติซาบัน (1 รอมฎอน 1435)

Submitted by dp6admin on Mon, 13/06/2016 - 01:03
สิ่งที่ต้องเตือนผมและพี่น้องทุกครั้งที่เราเริ่มกิจการต่างๆ ของเดือนรอมฎอน ให้พวกเราได้ทบทวน 2 เรื่องที่ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้ตั้งไว้เป็นเงื่อนไขในการถือศีลอดและการละหมาดกิยามุลลัยลฺ ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัมได้กล่าวไว้ในหะดีษบันทึกโดยบุคอรีย์และมุสลิมว่า
 
من صام رمضان إيمانا واحتسابا غفر له ما تقدم من ذنبه 
ومن قام رمضان إيمانا واحتسابا غفر له ما تقدم من ذنبه 
 
"ผู้ใดที่ถือศีลอดเดือนรอมฎอนด้วย *ความศรัทธาและความหวังในผลบุญจากอัลลอฮฺตะอาลา* เขาจะได้รับการลบล้างความผิดตลอดอดีต
และผู้ใดที่ละหมาดกิยามุลลัยลฺด้วย *ความศรัทธาและความหวังในผลบุญจากอัลลอฮฺตะอาลา* เขาจะได้รับการลบล้างความผิดตลอดอดีต"
 
อีมานัน วะหฺติซาบัน คือความศรัทธาและความหวังในผลบุญที่อัลลอฮฺสัญญาไว้ หนึ่งในนั้นคือเชื่อว่าอัลลอฮฺให้อภัยโทษจริง อัลลอฮฺทรงมีเดชานุภาพที่จะลบล้างและให้อภัย ยกโทษทั้งหมดตลอดอดีต 
ซึ่งความเชื่อ(ศรัทธา)ในพระบัญชาของอัลลอฮฺตะอาลาและความหวัง(ในผลบุญ) ผู้ศรัทธาจะสามารถพาตัวไปสู่ความรู้สึกที่ดีมากต่อพระองค์หลายประการ
 
เราอยู่ในวาระสำคัญประจำปีที่เราต้องทบทวนจุดยืนและความสัมพันธ์ระหว่างเรากับอัลลอฮฺ อยากจะทดสอบความเชื่อหรือความหวังของเรา ให้เอาความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเพื่อนมาเป็นตัวอย่าง
(อุทาหรณ์ของพระองค์นั้นสมบูรณ์ยิ่ง บริสุทธิ์ยิ่งในความเข้าใจ แต่ทีเราเปรียบเทียบก็เพื่อให้เราเข้าใจ) การที่เรามีเพื่อนที่เชื่อในความสัจจะความเลื่อมใสซึ่งกันและกัน มันอาจพิสูจน์ด้วยคำพูดว่า "นี่จริงใจกับฉันรึเปล่า" เราก็พยายามพิสูจน์ให้เพื่อนเห็นว่าเราจริงใจกับเขา ด้วยวาจา ด้วยการกระทำ การปฏิบัติ ซึ่งบางทีต้องใช้เวลานานกว่าจะพิสูจน์เพื่อน ว่าคนไหนเป็นเพื่อนแท้เพื่อนที่จริงใจ
 
...อัลลอฮฺกำลังพิสูจน์ถึงความเชื่อความจริงใจของเราต่อพระองค์ ขอให้เราพยายามเฝ้าระวังเฝ้าดูหัวใจของเราในสองประเด็นนี้...
 
ก่อนละหมาดตะรอเวียะหฺทุกสองร็อกอะฮฺ ตั้งเจตนาว่า โอ้อ้ลลอฮฺขอให้การละหมาดของฉันมีอีมานในพระบัญชาของพระองค์ และมีอิหฺติซาบัน คือความหวังในผลบุญที่มาจากพระองค์ พยายามเตรียม 2 เรื่องนี้อยู่เสมอ ในการถือศีลอดก็เช่นเดียวกัน ก่อนจะเริ่มถือก็ให้ตั้งเจตนาว่าถือศีลอดด้วย อีมานันวะหฺติซาบัน
เวลารู้สึกหิวกระหายก็นึกถึงสองเรื่องนี้คือ อีมานัน วะหฺติซาบัน
ทำไมหิวอยู่ล่ะ หิวเพราะอะไร 
ให้ทบทวนและไตร่ตรองในสองเรื่องนี้
ให้ปลุกความรู้สึกที่มันอาจจะหลงไปกับความรู้สึกอื่นๆ ที่ไร้สาระ
เพื่อให้พบความรู้สึกแท้ๆ ของผู้ศรัทธา
ความรู้สึกนี้แหละที่จะทำให้เรามีความสุขในการทำอิบาดะฮฺต่ออัลลอฮฺตะอาลา
 
นะศีหะฮฺช่วงพักละหมาดตะรอวีหฺ
โดย ชัยคฺริฎอ อะหมัด สมะดี (หะฟิเซาะฮุลลอฮฺ)
1 รอมฎอน 1435
ณ มุศ็อลลาอัซซุนนะฮฺ บางกอกน้อย
 

อีมานัน วะหฺติซาบัน (1 รอมฎอน 1435)