- หะดีษเศาะฮี้ฮฺ (รายงานเฎาะอีฟนิดนึง แต่อุละมาอฺบางท่านว่าหะซัน)
ชายคนนึงมาหาท่านนบีและกล่าวว่า “โอ้ความชั่ว(ความผิด)ของฉัน มันเยอะเหลือเกินครับท่านนบี”
ท่านนบีกล่าวว่า “ท่านกล่าวสิ
اللهمَّ مغفرتُك أوسَعُ من ذنوبي ، ورحمتُك أرجى عندي من عملي
โอ้อัลลอฮฺความอภัยของพระองค์ท่านย่อมกว้างขวางไพศาลกว่าความผิดของฉัน และความเมตตาของพระองค์ท่าน ย่อมมีความหวังสำหรับข้าพเจ้ามากกว่าการงานของข้าพเจ้า”
ชายคนนั้นกล่าวตามที่ท่านนบีบอก
นบีก็บอกให้กล่าวอีกครั้ง เขาก็กล่าวอีกครั้ง ท่านบีก็บอกให้กล่าวอีกครั้ง เขาก็กล่าว (ทั้งหมด 3 ครั้ง)
แล้วท่านนบีก็กล่าวว่า “จงลุกขึ้น อัลลอฮฺได้อภัยโทษให้แก่เจ้าแล้ว”
(เชคไม่แน่ใจว่าหะดีษเศาะฮี้ฮฺมั้ย)
โอ้คนที่ความผิดของเขาใหญ่โต พึงรู้เถิดว่าอภัยของอัลลอฮฺย่อมใหญ่กว่า
บาปใหญ่ สรรพสิ่งต่างๆ จะใหญ่แค่ไหน เทียบกับอภัยโทษของอัลลอฮฺ ก็ถือว่า(สรรพสิ่งต่างๆนั้น)เล็กมาก
โอ้อัลลอฮฺ ถ้าหากความความผิดของฉันมากมายขนาดไหน แต่ข้าพเจ้าทราบแล้วว่าการอภัยโทษของพระองค์ยิ่งใหญ่กว่า
โอ้อัลลอฮฺ ถ้าหากคนที่มีสิทธิ์วิงวอนขออภัยโทษคือคนดี แล้วคนชั่วเช่นข้าพเจ้าจะขอต่อพระองค์ได้อย่างไร
ไม่มีสิ่งใดๆที่จะถวายต่อพระองค์ท่านนอกจากความหวังและความเชื่อในอภัยโทษอันสวยงามของพระองค์ท่าน แล้วข้าพเจ้าขอยืนยันว่าข้าพเจ้ายังเป็นมุสลิมอยู่
เมื่อหัวใจของฉันแข็งกระด้างแล้ว เมื่อทิศทางต่างๆแคบลงหมดแล้ว ข้าพเจ้าได้ให้ความหวังของข้าพเจ้าต่อพระองค์เป็นบันไดขึ้นไปยังพระองค์ท่าน
เมื่อฉันสิ้นหวัง เนื่องจากเห็นบาปของฉันใหญ่โตแล้ว ฉันก็นำบาปของฉันไปเทียบกับความเมตตา(ความอภัยโทษ)ของพระองค์ ฉันได้เห็นว่าบาปของฉันสามารถรับอภัยโทษได้ด้วยการอภัยโทษจากอัลลอฮฺตะอาลา
ส่วนหนึ่งจาก "ญามิอุลอุลูมวัลหิกัม ครั้งที่ 222(หะดีษที่ 42/3)"
โดย ชัยคฺริฎอ อะหมัด สมะดี