จุดประสงค์ของการเตาบัต

“เคยมีคนๆหนึ่งในกลุ่มชนสมัยก่อนได้ปลิดชีวิตคนมาแล้ว 99 คน และได้ถามถึงคนที่มีความรู้ที่สุดในแผ่นดินยุคนั้น(เพื่อที่จะปรึกษาเรื่องการเตาบัต) จึงมีคนแนะนำให้เขาไปหานักบวชคนหนึ่ง เมื่อเขาไปถึงจึงได้บอกกับนักบวชว่า เขาได้ฆ่าคนมาแล้ว 99 คน เป็นไปได้ไหมที่เขาจะเตาบัตตัว นักบวชได้ตอบไปว่า ไม่มีทาง เขาจึงบันดาลโทสะและฆ่านักบวชคนนั้นเป็นคนที่ 100  

 

เขายังคงถามถึงผู้ที่มีความรู้ที่สุดในแผ่นดินยุคนั้น จึงมีคนแนะนำให้ไปหาผู้รู้คนหนึ่ง เมื่อเขาไปถึงจึงได้บอกกับผู้รู้ว่า เขาได้ฆ่าคนมาแล้ว 100 คน เป็นไปได้ไหมที่เขาจะเตาบัตตัว ผู้รู้นั้นได้ตอบว่า แน่นอนแล้วใครเล่าที่มีสิทธิขัดขวางท่านมิให้เตาบัต ท่านจงเดินทางไปยังดินแดนหนึ่งซึ่งประชาชนที่นั่นเคารพบูชาอัลลอฮฺ ท่านก็จงบูชาอัลลอฮฺด้วยกันกับพวกเขา และท่านจงอย่าได้กลับไปยังเมืองของท่านอีกเพราะเป็นเมืองที่มีแต่ความชั่ว

 

เขาจึงออกเดินทางไปยังเมืองนั้น เมื่อมาถึงกลางทางเขาได้เสียชีวิตลง มะลาอิกะฮฺแห่งความเมตตากับมะลาอิกะฮฺแห่งการลงโทษก็ได้โต้เถียงกัน(ว่าใครที่จะมีสิทธิเอาวิญญาณเขาไป) มะลาอิกะฮฺแห่งความเมตตากล่าวว่า เขาได้เดินทางมาเพื่อที่จะเตาบัตตัวต่ออัลลอฮฺ มะลาอิกะฮฺแห่งการลงโทษกล่าวว่ เขาไม่เคยทำความดีแม้แต่น้อย มะลาอิกะฮฺอีกท่านหนึ่งจึงมาในรูปของมนุษย์เพื่อตัดสิน เขากล่าวว่า จงคำนวณระยะทางระหว่างเมืองที่เขาจะไปกับเมืองที่เขาจากมาซิแล้วดูว่าเมืองไหนใกล้กว่า หลังจากที่ได้คำนวณแล้วพบว่าเมืองที่เขาจะไปอยู่ใกล้กว่า มะลาอิกะฮฺแห่งความเมตตาจึงได้รับวิญญาณของเขาไป”

(وتوبوا إلى الله جميعاً أيها المؤمنون لعلكم تفلحون)

ความว่า “และพวกเจ้าทั้งหลายจงขอลุแก่โทษต่ออัลลอฮฺเถิด โอ้ บรรดาผู้ศรัทธาเอ๋ย เพื่อว่าพวกเจ้าจะได้รับชัยชนะ” (24:31)

وَأَنِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعاً حَسَناً إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ ﴿٣﴾

  ความว่า “และพวกท่านจงขอนิรโทษจากพระเจ้าของพวกท่าน แล้วจงกลับเนื้อกลับตัวต่อพระองค์ พระองค์จะทรงให้ปัจจัยแก่พวกท่านซึ่งปัจจัยที่ไปจนถึงวาระหนึ่งที่กำหนดไว้ และพระองค์จะทรงประทานแก่ทุก ๆ ผู้ทำความดีซึ่งความดีของเขาและหากพวกท่านผินหลังให้ แท้จริงฉันกลัวแทน พวกท่านซึ่งการลงโทษในวันอันยิ่งใหญ่” (11:3) 

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّاراً ﴿١٠﴾ يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَاراً ﴿١١﴾ وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَاراً ﴿١٢﴾

ความว่า “ข้าพระองค์ได้กล่าวว่า พวกท่านจงขออภัยโทษต่อพระเจ้าของพวกท่านเถิด เพราะแท้จริงพระองค์เป็นผู้ทรงอภัยโทษอย่างแท้จริง พระองค์จะทรงหลั่งน้ำฝนอย่างมากมายแก่พวกท่าน และพระองค์จะทรงเพิ่มพูนทรัพย์สินและลูกหลานแก่พวกท่าน และจะทรงทำให้มีสวนมากหลายแก่พวกท่าน และจะทรงทำให้มีลำน้ำมากหลายแก่พวกท่าน” (71:10-12)

ที่มา : หนังสือ เตาบัตในอิสลาม, เชคริฎอ อะหมัด สมะดี