บทดุอาอฺกุนูตในละหมาดวิตรฺ 06 (ขอความช่วยเหลือ)

โดย ชัยคฺริฎอ อะหมัด สมะดี (เรียบเรียงจาก ดุอาอฺกุนูตในละหมาดวิตรฺ)

اللَّهُمَّ لاَ تَدَعْ لَنا فِي لَيْلَتِنَا هَذِهِ فِي مَقَامِنَا هّذَا بَينَ يَدَيْكَ ذَنْباً إِلاَّ غَفَرْتَهُ،
 وَلاَ هَمّاً إِلاَّ فَرَّجْتَهُ،  وَلاَ كَرْباً إِلاَّ نَفَّسْتَهُ، وَلاَ دَيْناً إِلاَّ قَضَيْتَهُ

โอ้อัลลอฮฺ ขอพระองค์โปรดอย่าได้ทรงปล่อยทิ้งบาปใดๆ ให้เหลืออยู่กับพวกข้าพระองค์ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงอภัยให้แล้ว
โปรดอย่าได้ทรงปล่อยทิ้งความกลัดกลุ้มใดไว้ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงคลี่คลายให้แล้ว
โปรดอย่าได้ทรงปล่อยทิ้งความยากลำบากใดไว้ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงทำให้มันง่ายดาย
โปรดอย่าได้ทรงปล่อยทิ้งหนี้สินใดไว้ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงปลดเปลื้องให้แล้ว

وَلاَ مُبْتَلىً إلاَّ عَافَيْتَه ، وَلاَ مَرِيضاً إِلاَّ شَفَيْتَهُ، ولاَ ضَالاًّ إِلاَّ هَدَيْتَهُ

โปรดอย่าได้ทรงปล่อยทิ้งผู้ประสบเคราะห์กรรมใดไว้ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงให้เขาปลอดภัยแล้ว
โปรดอย่าได้ทรงปล่อยทิ้งผู้ป่วยคนใดไว้ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงให้เขาหายป่วยแล้ว
โปรดอย่าได้ทรงปล่อยทิ้งผู้หลงทาง เว้นแต่ที่พระองค์ได้ทรงให้ทางนำแก่เขา

وَلاَ حَائِراً إِلاَّ أَرْشَدْتَهُ ، وَلاَ غَائِباً إِلاَّ رَدَدْتَّهُ
وَلاَ ظَالِماً إِلاَّ دَحَرْتَه ، وَلاَ مَظْلُوماً إِلاَّ أَظْهَرْتَه

โปรดอย่าได้ทรงปล่อยผู้สับสนคนใดไว้ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงชี้ทางนำให้เขา
และโปรดอย่าได้ทรงปล่อยผู้ที่หายตัวไปคนใดไว้ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงนำเขากลับมา
และโปรดอย่าได้ทรงปล่อยผู้อธรรมคนใดไว้ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงจัดการเขา
และโปรดอย่าได้ทรงปล่อยผู้ถูกอธรรมคนใดไว้ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงช่วยเหลือเขา

وَلاَ مُجَاهِداً إِلاَّ نَصَرْتَهُ ، وَلاَ حَقًّا إِلاَّ أَظْهَرْتَه

และโปรดอย่าได้ทรงปล่อยมุญาฮิดคนใดไว้  เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงช่วยเหลือเขา
และโปรดอย่าได้ทรงปล่อยสัจธรรมใดๆ เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงสนับสนุน

وَلاَ حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيا وَالآخِرَةِ ،  هِيَ لَكَ رِضاً وَلَنا فِيها صَلاَحٌ
إِلاَّ أَعَنْتَنا عَلَى قَضَائِهَا وَيَسَّرْتَهَا، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

และโปรดอย่าได้ทรงปล่อยทิ้งความปรารถนาต้องการใดๆ ทั้งในเรื่องดุนยาและอาคิเราะฮฺ อันเป็นสิ่งที่ยังความพอพระทัยแก่พระองค์ และเป็นความดีงามแก่เหล่าข้าพระองค์,
เว้นเสียแต่ที่พระองค์ได้ทรงช่วยเหลือในการจัดการสิ่งเหล่านั้น, และทรงทำให้มันเป็นที่ง่ายดาย ด้วยความเมตตากรุณาของพระองค์, โอ้ผู้ทรงเมตตายิ่ง ในบรรดาผู้เมตตาทั้งหลาย