ตัฟซีรซูเราะตุนนิซาอฺ ครั้งที่ 83 (อายะฮฺ 148-149)

 لَّا يُحِبُّ اللَّـهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ سَمِيعًا عَلِيمًا ﴿١٤٨﴾ 
148. อัลลอฮฺไม่ทรงชอบการใช้เสียงดังในถ้อยคำที่เลวร้าย(*1*) นอกจากผู้ที่ถูกข่มเหง(*2*) และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงได้ยิน ทรงรอบรู้เลย 

(1)  คือถ้อยคำที่ยังความเสื่อมเสียแก่ผู้อื่น เช่นระบุความประพฤติอันชั่วช้าของเขาเป็นต้น 
(2)  คืออนุญาตให้ใช้ถ้อยคำอันเลวร้ายดัง ๆ ได้ เฉพาะผู้ที่ถูกข่มเหงเท่านั้น โดยแจ้งความให้เจ้าหน้าที่รักษากฎหมายหรือให้การตามความเป็นจริงในความประพฤติชั่วช้าของผู้ข่มเหงต่อหน้าที่ผู้พิพากษา ทั้งนี้เพื่อตัดสินลงโทษ

إِن تُبْدُوا خَيْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَن سُوءٍ فَإِنَّ اللَّـهَ كَانَ عَفُوًّا قَدِيرًا ﴿ ١٤٩﴾
 
149. หากพวกเจ้าเปิดเผยความดี หรือปกปิดมันไว้ หรือให้อภัยในความเลวร้ายใด ๆ แล้ว(*1*) แท้จริงอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงอภัยโทษผู้ทรงอานุภาพเสมอ

(1)  คือการกระทำความดีให้เป็นที่ประจักษ์แก่คนอื่นก็ดี หรือกระทำความดีเงียบ ๆ มิให้ใครรู้เห็นก็ดี ตลอดจนการให้อภัยแก่ผู้ที่ยังความเสื่อมเสียแก่ตนนั้นอัลลอฮฺจะทรงตอบแทนเรางวัลแก่เขาอย่างสมบูรณ์ ตามที่เขาได้ประกอบไว้