ซูเราะตุนนูร อายะฮฺที่ 2

อุละมาอฺก็คิดว่า เหตุใดในอายะฮฺนี้จึงระบุว่าอย่าให้มีการสงสาร ทั้ง ๆ ที่ศาสนานี้เป็นศาสนาแห่งความเมตตา  ซึ่งอุละมาอฺได้อธิบายว่า บทบัญญัติต่าง ๆ ที่อัลกุรอานและอัซซุนนะฮฺของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้แนะนำให้บรรดาผู้ศรัทธาปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดนั้นก็เพื่อป้องกันตัวเองไม่ให้ไปทำซินา โดยในขั้นแรกคือไม่ให้มอง  สองไม่ให้สัมผัส  สามไม่ให้อยู่สองคนโดยลำพัง ไม่ให้ปะปนซึ่งผู้หญิงกับผู้ชาย  ไม่ให้มีการพูดคุยโดยทำให้เกิดอารมณ์ใคร่  ขั้นตอนต่างๆ ในการป้องกันไม่ให้เกิดความผิดนี้  ถ้าหากมุสลิมหรือใครก็ตามได้ละเมิดแต่ละขั้นตอนดังกล่าวนี้ก็จะนำไปสู่การทำซินา  ซึ่งคนที่ละเมิดขั้นตอนต่างๆ เหล่านี้จนกระทั่งไปสู่ซินาได้นั้นก็ถือว่าแย่พอสมควรแล้วที่ทำในสิ่งที่ศาสนาห้าม  คนเหล่านี้จึงไม่ควรที่จะได้รับความเมตตาอีก ยิ่งไปกว่านั้น การทำซินาไม่ใช่ความผิดส่วนตัวแต่เป็นความผิดแห่งสังคม  ก่อนจะถึงสังคมก็ต้องเป็นความผิดแห่งตระกูลเพราะการทำซินาถือเป็นการทำลายศักดิ์ศรีของตระกูล  ซึ่งในทุกศาสนาทุกวัฒนธรรมถือว่าซินาเป็นสิ่งที่เลวร้าย  แม้กระทั่งศาสนาที่ไม่ได้มาจากพระผู้เป็นเจ้า หรือวัฒนธรรมต่าง ๆ ก็ถือว่าซินาเป็นสิ่งที่ไม่เป็นทางการ เป็นสิ่งที่แอบกระทำ  เป็นสิ่งที่เลวร้าย  

 

การทำซินาจะทำลายศักดิ์ศรีของตระกูล ดังเช่นตัวอย่างของหญิงคนหนึ่งในสมัยท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม นางถูกกล่าวหาว่าทำซินา ซึ่งโดยหลักการแล้วผู้หญิงจะพ้นโทษซินาได้นั้นต้องมีการสาบาน 5 ครั้ง  โดยในการสาบานครั้งสุดท้ายใช้สำนวนว่า  “ถ้าหากว่าฉันทำซินาจริง ๆ ขอให้ความสาปแช่งจงประสบแก่ฉัน”  ก่อนการสาบานครั้งที่ห้าอันเป็นครั้งสุดท้ายนั้น  นบีก็ได้เตือนว่า ครั้งที่ห้านี้ถ้าโกหกจริง ๆ จะถูกสาปแช่งทั้งดุนยาและอาคิเราะฮฺ  ซึ่งความจริงผู้หญิงคนนี้ทำซินาและนางก็กระซิบบอกว่า ฉันจะไม่ทำลายศักดิ์ศรีของตระกูลฉัน  นางจึงสาบานเท็จเพื่อให้พ้นจากการถูกใส่ร้ายว่าทำซินา  เพราะนางรู้ว่าเรื่องซินานี้จะทำลายตระกูลทำลายศักดิ์ศรี  หากถูกกล่าวหาว่าทำซินาจะดูเลวร้ายอย่างยิ่ง  ซึ่งสำหรับชาวอาหรับแล้วถือว่าเป็นเรื่องที่เหยียดหยามมาก  

 

และสิ่งที่เป็นผลมาจากซินาก็มีมาก โดยเฉพาะเรื่องลูก เพราะลูกซินา ถือเป็นสิ่งเลวร้ายที่สุด ดังกล่าวนี้จึงบ่งบอกว่า เรื่องซินา ไม่ใช่แค่ความผิดส่วนตัว  กฎหมายสากลมักบอกว่ามันเป็นสิทธิส่วนตัว  เป็นเสรีภาพ  ซึ่งจริง ๆ แล้วไม่ใช่ อย่างในประเทศอเมริกา  เด็กที่เกิดในอเมริกา  20%  เป็นลูกซินา และปัญหาส่วนใหญ่ในสังคมก็มักจะเกิดจากคนที่มาจากการทำซินา   ซึ่งความจริง ร่างกายของมนุษย์มีศักดิ์ศรี  ศาสนาปกป้องศักดิ์ศรีของร่างกายมนุษย์  ผู้ปกครองจะมาเตะมุสลิมคนใดคนหนึ่งโดยไร้เหตุผลไม่ได้ ถือว่าอธรรม  การที่ศาสนาต้องลงโทษรุนแรงสำหรับผู้ทำซินา  ก็เพราะคนเหล่านี้อันตรายต่อสังคมจนไม่มีโอกาสที่จะเมตตาปราณีเขาแล้ว   

 

เช่นเดียวกับคนขโมย  ซึ่งตามหลักถ้าใครมาละเมิดเราแล้วตัดมือเราโดยไร้เหตุผลต้องชดเชย  300 ดีนาร  ปัจจุบันก็เป็นแสน  และในศาสนาถ้ามือไปขโมยเงินจำนวน  200  ร้อยบาท  ต้องถูกตัดมือ  นักปรัชญาคนหนึ่งจึงบอกว่า “มือถ้าถูกละเมิดต้องชดใช้เป็นแสนเป็นล้าน  แต่ทำไมเวลามือไปขโมยเงินแค่สองร้อยบาทจึงถูกตัดอย่างไม่มีคุณค่า”  อิมามอิบนุเญาซียฺเป็นอาลิม(ผู้รู้)คนหนึ่งเขาก็ตอบโต้ว่า มือถ้ามันไม่ขโมยแสดงว่า มันมีอะมานะฮฺ มือนั้นก็จะมีคุณค่าและศาสน่าให้ความคุ้มครองปกป้อง  แต่ถ้ามือไปขโมยก็ถือว่ามันทรยศ ม่มีคุณค่าและสมควรจะตัดทิ้งไป  เช่นเดียวกับร่างกายของมนุษย์ที่อัลลอฮฺให้เป็นเนียะมัตเป็นความโปรดปราน ควรจะใช้ในสิ่งที่ตรงกับคำดำรัสของพระองค์อัลลอฮฺ (ซ.บ.)  เมื่อร่างกายของเราผิวหนังของเรารู้สึกมีความสุขจากการทำซินา ซึ่งเป็นวิถีทางที่ไม่ถูกหลักการ ร่างกายนั้นก็ไม่มีคุณค่าต้องโดนลงโทษ  ฉะนั้นอุละมาอฺจึงตั้งข้อสังเกตว่าบทลงโทษสำหรับผู้ทำซินาเป็นการลงโทษทั่วร่างกายยกเว้นศีรษะ  การที่ลงโทษทั่วร่างกายได้นั้น  เพราะความสุขที่เขาได้รับมันทั่วร่างกาย  จึงสมควรที่จะรู้สึกถึงความเจ็บปวดแทนที่ความสุขที่เขาได้รับโดยที่เขาไม่ได้รับอนุญาตจากพระองค์อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา

 

إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ