ตัฟซีรซูเราะตุนนิซาอฺ ครั้งที่ 9 (อายะฮฺ 20-22 การหย่า)

وَإِنْ أَرَدتُّمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَّكَانَ زَوْجٍ وَآتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا ۚ أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِينًا

 

(1)  ต้องการแต่งงานกับคนใหม่ แทนภรรยาคนเก่าที่พวกเจ้าจะทิ้งนางไปโดยที่นางมิได้บกพร่องแต่อย่างใด เพียงแต่พวกเจ้าไม่ชอบนางเท่านั้นหรือเห็นหญิงอื่นดีกว่า 

(2)  หมู่ภรรยาของพวกเจ้า 

(3)  จะด้วยวิธีใดก็ตาม เพราะนางมิใช่เป็นผู้ผิด 

(4)  ด้วยการอุปโลกน์ความเท็จให้แก่นางว่านางประพฤติชั่ว ทั้งๆ ที่นางเป็นผู้บริสุทธิ์ อันเป็นการกระทำบาปอันชัดเจนกระนั้นหรือ?  

 

وَكَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَىٰ بَعْضُكُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ وَأَخَذْنَ مِنكُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا

 

(1)  ทั้ง ๆ ที่ได้มีการสมสู่กับนางแล้ว อันทำให้นางเสียความบริสุทธิ์ ซึ่งยากแก่นางที่จะแต่งงานกับชายอื่นใหม่ได้ 

(2)  หมายถึงการที่ฝ่ายชายได้ให้คำมั่นสัญญาอันหนักแน่นแก่หญิงขณะทำการสู่ขอนางว่าจะรักนางและเลี้ยงดูนางอย่างดี แล้วนางก็ยินยอมมอบกายให้เป็นภรรยา ทิ้งพ่อแม่พี่น้องไปอยู่กับคนแปลกหน้า ทั้งนี้โดยยึดคำมั่นสัญญาที่เขาให้ไว้เป็นสำคัญ  

 

  وَلَا تَنكِحُوا مَا نَكَحَ آبَاؤُكُم مِّنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۚ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَمَقْتًا وَسَاءَ سَبِيلًا

 

 

(1)  ที่ได้เคยปฏิบัติมาในอดีต โดยที่ไม่ถือว่าเป็นผิด