หะดีษนี้มีเนื้อหาสำคัญครอบคลุมเรื่องอะกีดะฮฺ อิบาดะฮฺ การอบรมขัดเกลา
วันหนึ่งฉันเคยอยู่ (ติดตาม) หลังท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม (คืออยู่บนพาหนะกับท่าน) ท่านได้กล่าวกับฉันว่า
“โอ้เด็กน้อยเอ๋ย ข้าพเจ้าจะสอนเจ้าบางคำพูด(ความรู้บางประการ) : เจ้าจงรักษาอัลลอฮฺไว้ แล้วพระองค์จะรักษาเจ้า, เจ้าจงรักษาอัลลอฮฺไว้ แล้วเจ้าจะพบอัลลอฮฺอยู่ต่อหน้าเจ้า(ช่วยเหลือเจ้า), เมื่อเจ้าจะขอจงขอต่ออัลลอฮฺ, เมื่อเจ้าขอความช่วยเหลือก็จงขอความช่วยเหลือต่ออัลลอฮฺ, จงรู้ไว้เถิดว่า ถ้ามนุษยชาติร่วมมือกันเพื่อให้คุณใด ๆ แก่เจ้า พวกเขาย่อมไม่สามารถให้คุณประโยชน์ใด ๆ ได้ เว้นแต่สิ่งนั้น ๆ อัลลอฮฺได้ทรงกำหนดไว้แล้วแก่เจ้า, และถ้าพวกเขาร่วมมือกันจะให้โทษ (อันตราย) แก่เจ้า ก็จะไม่เกิดอันตรายแก่เจ้า เว้นแต่ตามที่อัลลอฮฺได้ทรงกำหนดไว้แก่เจ้า ปากกาได้ถูกยกขึ้นแล้ว และ (หมึกที่ได้เขียนใน) สาส์นนั้นแห้งแล้ว” หะดีษนี้บันทึกโดยติรมิซีย์ และเขากล่าวว่าเป็นหะดีษหะซันเศาะฮีฮฺ
จงรู้จักอัลลอฮฺในยามสุขสบาย (ทำหน้าที่ ทำอิบาดะฮฺต่ออัลลอฮฺให้ดี) แล้วพระองค์จะทรงรู้จักเจ้าในยามทุกข์ยาก
พึงรู้ด้วยว่า สิ่งที่อัลลอฮฺมิได้กำหนดแก่เจ้า มันก็จะไม่ประสบ และสิ่งที่อัลลอฮฺกำหนดให้ประสบแก่เจ้า มันก็จะประสบเน่นอน
พึงรู้ด้วยว่า ชัยชนะ(ความช่วยเหลือ)นั้นขึ้นอยู่กับความอดทน
และการที่อัลลอฮฺจะให้โอกาสช่วยเหลือ(บรรเทาและสนับสนุน) ขึ้นอยู่กับการที่เราประสบความเดือดร้อน (ถ้ามีความเดือนร้อน อัลลอฮฺจะช่วยเหลืออย่างแน่นอน) และความสะดวกง่ายดาย ขึ้นอยู่กับความเดือดร้อนที่เรามี”
- Printer-friendly version
- Log in to post comments
- 1386 views