ก็อลบุนสะลีม (หัวใจที่บริสุทธิ์) 4 : รำลึกถึงอัลลอฮฺเสมอ

พี่น้องผู้ศรัทธาที่เคารพทั้งหลายครับ อัสสลามุอลัยกุมวะเราะหฺมะตุลลอฮิวะบะเราะกาตุฮฺ ในบรรดาคุณลักษณะของหัวใจอันปราศจากจากโรคต่างๆ หัวใจอันบริสุทธิ์ หัวใจที่มีอีหม่านที่มั่นคงนั้น มีบรรดาคุณลักษณะที่เราต้องศึกษาและนำมาปฏิบัติ ปรับปรุงแก้ไขหัวใจของเราเพื่อให้อีหม่าน ให้ความบริสุทธิ์นั้นปรากฏในหัวใจของเรา เพราะหัวใจเช่นนั้นคือหัวใจที่จะนำไปสู่พระผู้เป็นเจ้าของเรา และไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้เรานั้นรอดปลอดภัยและประสบความสำเร็จในวันกิยามะฮฺนอกจากบุคคลที่มีหัวใจอันบริสุทธิ์ ดังที่อัลลอฮฺ สุบหานะฮูวะตะอาลา ตรัสว่า

﴿ يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ ٨٨ إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ ٨٩ ﴾ [الشعراء : ٨٨،  ٨٩]  
ความว่า “วันที่ทรัพย์สินและลูกหลานนั้นจะไม่ก่อประโยชน์อันใด เว้นแต่ผู้ที่มาหาอัลลอฮฺด้วยหัวใจบริสุทธิ์เท่านั้น” (อัชชุอะรออ์ อายะฮฺที่ 88-89)

ในบรรดาคุณลักษณะของหัวใจที่บริสุทธิ์และมีอีหม่านที่มั่นคงนั้น คือ
๑.หัวใจที่มุ่งสู่สัจธรรม
๒.หัวใจที่รักและปรารถนาดีต่อสัจธรรม ต่ออัลอิสลาม ต่อความจริงที่มาจากพระผู้เป็นเจ้า
๓.หัวใจที่ชอบจะเพิ่มพูนอีหม่านในหัวใจ
๔.ระลึกถึงอัลลอฮฺโดยไม่ลืมพระองค์ ไม่ลืมหน้าที่ของบ่าวที่ต้องมีต่ออพระเจ้า ไม่ลืมแนวทางที่อัลลอฮฺกำหนดไว้แก่มนุษย์ในโลกนี้ ไม่ลืมปฏิบัติศาสนกิจ ไม่ลืมระลึกถึงพระองค์ ไม่ลืมทำหน้าที่ต่างๆ ที่ถูกบัญญัติไว้ในวะหฺยูที่อัลลอฮฺ สุบหานะฮูวะตะอาลา ได้ให้ไว้แก่บรรดานบีและเราะสูล

ผู้ที่มีหัวใจบริสุทธิ์ (ก็อลบุนสะลีม) จะมีหัวใจที่รำลึกอยู่เสมอ มีสายตาที่สดใสมองถึงสัจธรรมความจริงและจำแนกระหว่างความจริงและความเท็จ เป็นดวงตาที่ผูกพันกับหัวใจที่บริสุทธิ์ มีเครื่องมือที่ใช้จำแนกระหว่างความจริงและความเท็จ เป็นดวงตาที่ได้ทำหน้าที่ในการใช้อวัยวะในการนำเจ้าของหัวใจอันบริสุทธิ์นั้นไปสู่การกระทำอันดีงาม

อัลลอฮฺ สุบหานะฮูวะตะอาลา ทรงยกย่องบุคคลที่มีหัวใจบริสุทธิ์และรำลึกถึงโองการต่างๆ ที่มาจากพระองค์ว่า

﴿ إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّهُمۡ طَٰٓئِفٞ مِّنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبۡصِرُونَ ٢٠١ ﴾ [الاعراف: ٢٠٠]  
ความว่า “แท้จริงบรรดาผู้ที่ยำเกรงนั้น เมื่อได้ประสบกับการชี้นำของชัยฏอน พวกเขาจะรำลึกถึงอัลลอฮฺทันที แล้วเมื่อนั้นพวกเขาก็จะมองเห็น” (อัลอะอฺรอฟ อายะฮฺที่ 200)

หมายถึงการที่เขามีจิตสำนึกต่อโองการของอัลลอฮฺ เมื่อถูกกระซิบจากชัยฏอน การรำลึกถึงอัลลอฮฺจะทำให้หัวใจของเขานั้นขับไล่สิ่งที่ชั่วร้ายที่ถูกนำมาจากชัยฏอนที่จะชี้แนะชี้นำให้กระทำสิ่งที่ขัดกับหลักการ หัวใจนั้นจะถูกตักเตือนจากความดีงามที่ถูกปลูกฝังไว้ในหัวใจของเขาซึ่งจะขับไล่ความชั่วร้ายออกจากหัวใจของเขา และเมื่อหัวใจปราศจากความชั่วร้ายของชัยฏอน แน่นอนดวงตาของเขาก็จะมองเห็นว่าอะไรถูกอะไรผิด อะไรตรงกับหลักการและอะไรที่ไม่ตรง

แต่เมื่อไม่มีการรำลึกถึงอัลลอฮฺ เห็นความผิด ชัยฏอนกระซิบกระซาบสั่งสอน ชี้แนะให้กระทำความผิดและเขาไม่รำลึกถึงอัลลอฮฺ ไม่ยำเกรงต่อพระองค์ เขาก็จะไม่รับเครื่องจำแนกแห่งสติปัญหาและหัวใจที่จะทำให้เขาแยกแยะระหว่างสัจธรรมความจริงกับความเท็จความไม่ถูกต้องได้ ดังนั้นศาสนาจึงถือว่าการตักเตือนซึ่งกันและกันนั้นเป็นหน้าที่อันมั่นคงของทุกคนในสังคม ระหว่างบรรดาผู้ศรัทธาที่ต้องมีการรำลึกถึงอัลลอฮฺ สุบหานะฮูวะตะอาลา ก็ต้องมีการตักเตือน ซึ่งการตักเตือนนั้นจะทำให้การรำลึกถึงอัลลอฮฺมีอยู่สม่ำเสมอ อัลลอฮฺตรัสว่า

﴿ وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٥٥ ﴾ [الذاريات: ٥٥]  
ความว่า “และสูเจ้าทั้งหลายจงตักเตือน เพราะการตักเตือนนั้นมีประโยชน์แก่บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย” (อัซซาริยาต อายะฮฺที่ 55)

พี่น้องครับการที่เราจะตักเตือนพี่น้องของเราเพื่อปลุกจิตสำนึกให้หัวใจของเขามีการรำลึกถึงอัลลอฮฺ เป็นภาระสำคัญที่เราต้องฟื้นฟูสังคมโดยไม่รอที่จะมีตำแหน่งหรือได้รับคำสั่งจากผู้นำหรือคนหนึ่งคนใดที่มีอำนาจให้เราทำหน้าที่ในการตักเตือนพี่น้องของเรา การตักเตือนซึ่งกันและกันในสังคมมุสลิมนั้นได้รับพระบัญชาจากอัลลอฮฺ สุบหานะฮูวะตะอาลา ผู้ทรงสร้างโลกนี้ให้ผู้ศรัทธาทุกคนได้ทำหน้าที่ในการตักเตือน ชี้แนะสู่ความดี คุณธรรมและความถูกต้อง อัลลอฮฺตรัสว่า

﴿ فَذَكِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكۡرَىٰ ٩ سَيَذَّكَّرُ مَن يَخۡشَىٰ ١٠ وَيَتَجَنَّبُهَا ٱلۡأَشۡقَى ١١ ﴾ [الاعلى: ٩،  ١١]  
ความว่า “สูเจ้าจงตักเตือนเพราะการตักเตือนนั้นย่อมเกิดประโยชน์ และผู้ที่ยำเกรงจะระลึกได้ และผู้ที่จะปลีกตัวจากการตักเตือนนั้นคือบุคคลที่ชั่วร้ายยิ่ง” (อัลอะอฺลา อายะฮฺที่ 9-11)

พี่น้องจะสังเกตว่าอัลลอฮฺบอกว่า คำว่า “إِن” ในภาษาอาหรับจะแปลว่า “หากว่า” แต่นักอรรถาธิบายกุรอานส่วนมากจะให้นำหนักคำนี้ว่า “ย่อมจะมี” ทำให้ความหมายคือ “สูเจ้าจงตักเตือนเพราะการตักเตือนนั้นย่อมเกิดประโยชน์” แต่นักอธิบายอัลกุรอานบางคนจะแปลอายะฮฺนี้ว่า “สูเจ้าจงตักเตือนหากว่าการตักเตือนนั้นจะเกิดประโยชน์” หากเราปฏิบัติตามคำแปลนี้เราก็จะศึกษาสถานการณ์ในทุกครั้งที่จะมีการตักเตือนว่าการตักเตือนครั้งนั้นจะมีประโยชน์หรือไม่ หากจะเกิดประโยชน์เราก็ต้องทำ แต่หากรู้ว่าการเตือนจะไม่เกิดประโยชน์ศาสนาก็ไม่บังคับให้ตักเตือน นั่นคือลักษณะของหัวใจที่มีความบริสุทธิ์ ที่มีอีหม่านที่มั่นคง จะทำหน้าที่ในการตักเตือนเพื่อให้การระลึกนั้นเกิดขึ้น

พี่น้องครับ หากว่าสมาชิกในสังคมทั้งมวลดำเนินชีวิตด้วยการรำลึกถึงอัลลอฮฺ สุบหานะฮูวะตะอาลา แน่นอนแล้วว่าจะไม่มีใครกล้ากระทำความชั่ว หรือเปิดเผยความชั่ว แม้จะมีคนกล้าทำความชั่วแต่ก็จะประสบกับบุคคลที่จะเตือน ห้ามหรือปราบปรามเขา

แต่บุคคลที่มีหัวใจที่มีโรค หัวใจที่ไม่บริสุทธิ์ก็จะมีลักษณะที่ละเลยคำตักเตือนของอัลลอฮฺ อีหม่านของเขาไม่มั่นคง มักจะลืมคำสั่งของอัลลอฮฺ สุบหานะฮูวะตะอาลา จะไม่รำลึกถึงพระองค์แม้มีโอกาส หรือถ้าทำก็จะอึดอัด ไม่สบายใจ เนื่องจากเขาต้องการหันห่างจากสถานการณ์ที่บีบบังคับให้เขาต้องรำลึกถึงอัลลอฮฺ เช่น คนที่เมื่อละหมาดจะรู้สึกอึดอัด เมื่ออ่านอัลกุรอานจะรู้สึกไม่สบายใจ นั่นคือหัวใจที่มีโรค หัวใจที่ไม่อยากจะรำลึกถึงอัลลอฮฺ สุบหานะฮูวะตะอาลา จะสังเกตว่าหัวใจเหล่านี้จะชอบความสนุกสนานด้านวัตถุ สิ่งลามกและสิ่งที่ขัดกับหลักการ เช่น ดูละคร ดูภาพยนตร์ ก็สนุกสนาน มีความสุข สบายใจ แต่กลับอึดอัดเวลาละหมาด ดูบอลแล้วมีความสุข แต่เมื่ออ่านอัลกุรอานจะไม่สบายใจ ไม่มีความสุข เมื่ออยู่กับบรรดาเพื่อนฝูงที่จะนำสิ่งชั่วร้ายมากระทำกันก็จะมีความสุข แต่เมื่ออยู่กับเพื่อนฝูงที่ปฏิบัติศาสนกิจ ทำความดี นำเขาไปสู่ความดีที่ศาสนาต้องการให้ทำอย่างเคร่งครัด เขาก็อาจจะไม่มีความสุขสบาย มีความอึดอัด นั่นคือลักษณะของหัวใจที่มีโรค
 

เรียบเรียงจาก สู่อีมานที่มั่นคง ครั้งที่ 38, ชัยคฺริฎอ อะหมัด สมะดี
ผู้เรียบเรียง อบูซัยฟุลลอฮฺ-อุมมุซัยฟุลลอฮ