อะลัมนัชเราะหฺละกะศ็อดร็อก 4 : หัวใจที่กว้างไพศาล

Submitted by dp6admin on Fri, 22/03/2013 - 21:45

ท่านอิบนุก็อยยิมได้กล่าวถึงบรรดา “أَبْرَارَ - อับรอร” (ซึ่งเป็นพหูพจน์ของ بَرّ -  บัร) แปลว่าคนศอลิหฺคนดี และบรรดา “فُجَّار - ฟุจญาร” ซึ่งเป็นพหูพจน์ของ ฟาญิร อัลลอฮได้ทรงตรัสไว้ในซูเราะฮฺอัลอินฟิฏอรว่า 

 
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿١٣﴾ وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿١٤﴾
“บรรดาคนดีอยู่ในความผาสุก บรรดาคนเลวอยู่ในนรกญะฮีม”
 
 
อิมามอิบนุก็อยยิมให้ความเห็นว่า อายะฮฺนี้กล่าวถึงสภาพของคนดีและคนเลวทั้งในโลกดุนยาและอาคิเราะฮฺ คนดีจะอยู่ในโลกดุนยาอย่างมีความสุขไม่มีความทุกข์เลย   ยกตัวอย่างความสุขในโลกดุนยาจากชีวิตของท่านเอง ท่านอิมามอิบนุก็อยยิมถูกฟ้องจากบรรดาอุละมาอฺในประเด็นที่ท่านได้ฟัตวาว่า ฏอล้าก(การหย่า) สามครั้งของสามีที่มีต่อภรรยานั้นให้นับเพียงฏอล้ากหนึ่งครั้ง และผลจากการถูกฟ้องร้องในครั้งนี้ทำให้ท่านถูกจำคุกเป็นเวลาแปดเดือน ส่วนอาจารย์ของท่านคือชัยคุลอิสลามอิบนุตัยมิยะฮฺนั้นก็ถูกจำคุกเนื่องจากฟัตวาของท่านเองเป็นเวลาเกือบห้าปี การเข้าคุกทำให้ท่านมีโอกาสทำอิบาดะฮฺมากขึ้น ท่านได้กล่าวว่า ศัตรูฉันต้องการทำอะไรกับฉัน การถูกจำคุกคือการได้มีโอกาสทำอิบาดะฮฺมากขึ้น และในครั้งสุดท้ายที่ถูกจำคุก ท่านสามารถคอตัมอัลกุรอ่านได้ 80 รอบ แม้ในช่วงที่ท่านป่วยท่านก็ยังไม่หยุดอ่านอัลกุรอ่าน จนกระทั่งท่านได้อ่านซูเราะหอัลอินชิกอก ตามด้วยอัลเกาะมัร จนถึงอายะฮที่อัลลอฮตรัสว่า 
 
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ( 54 )
แท้จริงบรรดาผู้ยำเกรงนั้นอยู่ในสวนสวรรค์หลากหลาย และแม่น้ำหลายสาย
فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ ( 55 )
ในสถานที่อันทรงเกียรติ ณ ที่พระเจ้าผู้ทรงอานุภาพ
 
ท่านก็ได้เสียชีวิตลงหลังจากอ่านอายะฮดังกล่าวนั้น (ขออัลลอฮทรงโปรดปรานท่าน) 
 
ความสุขในดุนยาของผู้ศรัทธาคือความสุขในการประกอบอิบาดะฮ แม้ว่า ณ ขณะนั้นเขาจะอยู่ในภาวะสุดวิสัยก็ตาม เขาจะมีความสุขตลอดเวลา เมื่อผู้ศรัทธาเจ็บป่วย เขารู้ว่าเป็นการลบล้างความผิด เป็นการเพิ่มผลบุญ เขาก็จะไม่วิตกกังวล ในอาคิเราะฮฺจะไม่มีใครได้เข้าสวรรค์ได้นอกจากเขาจะต้องเข้าสวรรค์ในดุนยานี้เสียก่อน หมายถึง เขาจะต้องได้รับความสุขจากการทำอิบาดะฮเสียก่อน นี่คือสวรรค์ของมุสลิมบนโลกดุนยา
 
 
สุดท้ายท่านอิมามอิบนุก็อยยิมต้องการให้เราคำนึงถึงสิ่งที่จะก่อกวนความสบายใจ ความโล่งอกโล่งใจ นั่นคือให้เราพยายามละทิ้งการมองที่ไม่มีประโยชน์ การพูดที่ไม่มีประโยชน์ การฟังที่ไม่มีประโยชน์ การพบปะผู้อื่นที่ไม่มีประโยชน์ การกินการนอนที่มากเกินพอ ทุกอย่างที่ไม่ประโยชน์ ให้เราละทิ้งเสีย เพราะสิ่งไม่มีประโยชน์เหล่านั้นจะสะสมเป็นความเครียด ความกังวล ความคับแคบให้เกิดขึ้นในหัวใจ เช่น ปกติคนเราไม่ได้ชอบสิ่งหนึ่งสิ่งใดด้วยความชอบที่เกิดจากจิตใจที่แท้จริงของตนเอง ความชอบอาจเกิดจากการมองเยอะ ขับรถมองเห็นรถแบรนด์ดังๆ กลับมาบ้านเจอรถนั้นในวารสารอีก หลังจากนั้นเกิดเป็นความชอบและความอยากได้มาเป็นของตนเอง นี่คือตัวอย่างที่เกิดจากการมองสิ่งไม่มีประโยชน์ อีกตัวอย่างหนึ่ง เป็นปกติของมนุษย์ที่มักชอบเพศตรงข้าม ดังนั้นเราจึงควรเลี่ยงการพบปะ การมอง หรือการคุยกันที่ไม่มีประโยชน์ บางคนเดินทางไปต่างประเทศเพื่อหาของเก่าของโบราณ การสะสมของแบบนี้มีประโยชน์อะไรในชีวิต? ทั้งๆที่มันใช้ประโยชน์ไม่ได้ 
 
ดังนั้นการชอบสิ่งหนึ่งสิ่งใดของเราสามารถชอบได้แต่อย่าให้เลยเถิด ไม่เช่นนั้นหัวใจของเราก็จะยึดติดกับสิ่งนั้น เราควรจะระงับหรืองดในสิ่งที่ไม่จำเป็นและเพิ่มเติมในสิ่งที่มีประโยชน์ แล้วเราจะรู้สึกว่าหัวใจของเรากว้างขึ้น เราจะต้องให้หัวใจของเรามีความกว้างขวางด้วยความตะวักกุล(มอบหมาย)ต่ออัลลอฮตะอาลา คนที่มอบหมายต่ออัลลอฮฺแน่นอนพื้นที่ที่อัลลอฮฺจะให้ กำลังใจที่อัลลอฮจะให้ ย่อมกว้างขวางแน่นอน เพราะพระองค์คือ อัลวาสีอฺ ผู้ทรงไพศาล กว้างขวาง  
 
ประโยคหนึ่งของอิมามอิบนุก็อยยิมเกี่ยวกับเรื่องหัวใจที่ไพศาลคือ “สาเหตุที่ทำให้ หัวใจของเราคับแคบ คือการหันหลังให้อัลลอฮ หัวใจของเราผูกพันกับสิ่งอื่นจากอัลลอฮ เพิกเฉยในการซิกรุลลอฮ รักสิ่งอื่นมากกว่าอัลลอฮ ผู้ใดที่รักสิ่งอื่นมากกว่าอัลลอฮก็จะถูกทรมานด้วยสิ่งเหล่านั้น”
 
สุดท้ายขอจบด้วยคำนะศีหะฮฺจากท่านอิมามอิบนุก็อยยิม ในหนังสือของท่านว่า 
 
สวรรค์แห่งโลกดุนยาคือการที่เรารักอัลลอฮมากที่สุด เป็นความสุขแห่งจิตใจที่ดีที่สุด เป็นความเอร็ดอร่อยของหัวใจ เป็นความผาสุกของจิตวิญญาณ เป็นอาหารบำรุง เป็นยาบำบัดของดวงวิญญาณ แท้จริงมันเป็นชีวิตชีวาที่แท้จริงของเรา คือความรักต่ออัลลอฮฺเพียงพระองค์เดียวด้วยหัวใจทั้งปวง โดยให้หัวใจของเราถูกดึงดูดไปยังอัลลอฮและให้ความประสงค์ทั้งหลายของหัวใจนั้นขึ้นอยู่กับอัลลอฮ ซุบฮานะวะอตะอาลา 
 
และความรักที่ทำให้หัวใจถูกทรมานและเกิดความเศร้าโศก แล้วหัวใจไปอยู่ในคุกอยู่ในความคับแคบ เกิดความเจ็บปวดความกระวนกระวายและการทรมาน คือความรักอื่นจากอัลลอฮซุบฮานะวะตะอาลา   สิ่งที่ทำให้หัวใจเกิดความกว้างขวางคือ การซิกรุลลอฮอย่างสม่ำเสมอ ทุกเวลา ทุกสถานที่ เพราะมีผลที่ยอดเยี่ยมต่อความสุขของหัวใจ การเพิกเฉยต่อซิกรุลลอฮมีผลที่ร้ายแรงต่อความคับแคบของหัวใจ   
 
การให้แก่มนุษย์ แม้ว่าจะเป็นทรัพย์สิน บารมี หรือให้ประโยชน์ด้วยร่างกายสรีระ หรือการให้ที่มีหลายประเภทมากมาย ผู้ให้จะเป็นผู้ที่โล่งอกโล่งใจมากที่สุด เป็นคนที่มีจิตใจกว้างขวางไพศาลเป็นคนที่หัวใจของเขามีความสุข  แต่คนตระหนี่ถี่เหนียวนั้นหัวใจของเขาแคบที่สุด ชีวิตของเขานั้นมีความเศร้ามากที่สุด และเป็นคนที่มีความวิตกกังวลมากที่สุด//
 

 

*เรียบเรียงจาก อะลัมนัชเราะหฺละกะศ็อดร็อก, เชคริฎอ อะหมัด สมะดี โดย อุมมุอุกกาชะฮฺ