ดุอาอฺกุนูต (22 รอมฎอน 1437)

«اللَّهُـمَّ اقْسِمْ لَنَا مِنْ خَشْيَتِكَ مَا يَـحُولُ بَيْنَنَا وَبَينَ مَعَاصِيكَ، وَمِنْ طَاعَتِكَ مَا تُبَلِّغُنَا بِـهِ جَنَّتَـكَ، وَمِنَ اليَـقِينِ مَا تَـهُوِّنُ بِـهِ عَلَينَا مُصِيبَاتِ الدُّنْيَا، وَمَتِّعْنَا بِأَسْمَاعِنَا، وَأَبْصَارِنَا، وَقُوَّتِنَا، مَا أَحْيَيْتَنَا، وَاجْعَلْـهُ الوَارِثَ مِنَّا، وَاجْعَلْ ثَأْرَنَا عَلَى مَنْ ظَلَـمَنَا، وَانْصُرْنَا عَلَى مَنْ عَادَانَا، وَلا تَـجْعَلْ مُصِيبَتَنَا فِي دِينِنَا، وَلا تَـجْعَلِ الدُّنْيَا أَكْبَرَ هَـمِّنَا، وَلا مَبْلَغَ عِلْـمِنَا، وَلا تُسَلِّطْ عَلَيْنَا مَنْ لا يَرْحَـمُنَا». أخرجه الترمذي.

ว่า "โอ้ พระผู้อภิบาลแห่งเรา ขอทรงแบ่งแก่เราจากความเกรงกลัวต่อพระองค์ให้พอแก่การกีดขวางระหว่างเราและการทำผิดต่อพระองค์ด้วยเถิด และจากการเชื่อฟังพระองค์ให้เพียงพอแก่การส่งเราให้บรรลุถึงสวรรค์ของพระองค์  และจากความเชื่อมั่นต่อพระองค์ให้เพียงพอแก่การบรรเทาการทดสอบอันแสนเข็ญของโลกดุนยา และขอทรงประทานความสำราญแก่เราด้วยการได้ยินของเรา และการมองเห็นของเรา และพละกำลังของเรา ตราบเท่าที่พระองค์ทรงให้เรามีชีวิตอยู่ ทรงโปรดให้สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งสืบทอดจากเรา(ไปยังลูกหลาน) ทรงโปรดชำระแค้นต่อผู้ที่อธรรมแก่เรา ทรงโปรดช่วยเหลือให้เรามีชัยเหนือศัตรูผู้ละเมิด และอย่าได้กำหนดให้มีบททดสอบอันแสนเข็ญของเราในเรื่องเกี่ยวกับศาสนา อย่าได้ทำให้ดุนยาเป็นประเด็นที่เรากังวลกับมันมากที่สุด อย่าให้ดุนยาเป็นจุดประสงค์สูงสุดของความรู้ที่เราพร่ำเรียนมา และอย่าปล่อยให้คนที่ไร้ความเมตตามีอำนาจปกครองเหนือพวกเรา" 

 

โอ้พระผู้อภิบาลแห่งข้า ข้าพระองค์ขอความคุ้มครองต่อพระองค์ จากความรู้ที่ไม่เป็นประโยชน์ จากหัวใจที่ไม่นอบน้อม จากความต้องการของอารมณ์ที่ไม่รู้จักอิ่มพอ และจากดุอาอ์ที่ไม่ถูกตอบรับ"