ค่าของคน

Submitted by admin on Sat, 23/12/2017 - 15:33

ยุวกษัตริย์องค์หนึ่ง เดินออกจากพระราชวังพร้อมด้วยราชครูผู้ติดตาม ขณะนั้นมีคนขัดรองเท้ายืนอยู่ที่หน้าประตูวัง เมื่อเห็นคนทั้งสองเดินมา เขาก็ถอดหมวกออกทำความเคารพ

ยุวกษัตริย์เห็นแล้วก็ทำเมินเฉยเสีย แต่ทันใดนั้นราชครูหันหน้ามาทางคนขัดรองเท้า แล้วทำความเคารพตอบ

เมื่อยุวกษัตริย์เห็นเช่นนั้นจึงตรัสประท้วงขึ้นว่า “ข้าแต่ท่านอาจารย์ที่เคารพ ท่านเป็นถึงพระอาจารย์ของข้าพเจ้า จำเป็นอย่างไรที่จะต้องไปเคารพแก่คนชั้นต่ำเช่นนี้ ?”

ท่านราชครูจึงตอบเป็นเชิงสั่งสอนว่า “สิ่งที่ฉันโปรดมากที่สุดก็คือ การเคารพตอบแก่เขาผู้น่าสงสารคนนี้ เพื่อไม่ให้คนทั้งหลายพากันพูดว่า คนขัดรองเท้ายังมีมารยาทดีกว่าฉัน”

วันนั้นยุวกษัตริย์ได้บทเรียนที่ดีที่สุดจากพฤติการณ์ดังกล่าว


รูปร่างหน้าตาก็ดี เครื่องแต่งกายก็ดี หรือตำแหน่งหน้าที่ก็ดี หาใช่เป็นเครื่องหมายของความเป็นคนดีไม่ ราคาของคนอยู่ที่จิตใจอันแสดงออกมาด้วยความประพฤติ บางคนเป็นกษัตริย์หรือคนใหญ่คนโตแต่จิตใจเป็นสัตว์ก็ถมไป บางคนรูปร่างหน้าตาสวยงามแต่งกายโอ่อ่า แต่จิตใจเลวทราม มีความประพฤติและมารยาทชั่วช้าก็มีมาก
ฉะนั้น ค่าของคนจึงอยู่ที่จิตใจ ซึ่งจะสังเกตได้จากความประพฤติและมารยาท
 

ที่มา : หนังสือมิตราจารย์, ม.ซอลิฮีย์ (ร่อหิมะฮุลลอฮฺ)