((اللَّهُمَّ أَعِنِّي عَلَى ذِكْرِكَ وَشُكْرِكَ وَحُسْنِ عِبَادَتِكَ))
โอ้อัลลอฮฺ ข้าพระองค์ขอพระองค์ทรงช่วยเหลือข้าพระองค์ให้รำลึกถึงพระองค์ท่าน และขอบคุณพระองค์ท่าน และปฏิบัติอิบาดะฮฺเป็นอย่างดีต่อพระองค์ท่านอยู่เสมอ

วันหนึ่งขณะที่มุอ๊าซนั่งร่วมอยู่ในหมู่ผู้มาร่วมชุมนุมกับท่านร่อซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ท่านได้กล่าวกับเขาว่า โอ้มุอ๊าซเอ๋ย! ฉันรักท่าน ดังนั้นหลังจากการละหมาดทุกเวลา ท่านอย่าลืมกล่าวข้อความนี้

 اللَّهُمَّ أَعِنِّي عَلَى ذِكْرِكَ ، وَشُكْرِكَ ، وَحُسْنِ عِبَادَتِكَ 

 "โอ้พระผู้เป็นเจ้าของข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงช่วยเหลือข้าพระองค์ ให้รำลึกถึงพระองค์ท่าน และขอบพระคุณพระองค์ท่าน และปฏิบัติอิบาดะฮฺเป็นอย่างดีต่อพระองค์ท่านอยู่เสมอ"

เป็นที่ประจักษ์ชัดว่า ความเกรงกลัวและความยำเกรงอัลลอฮฺ ของมุอ๊าซนั้น บรรลุถึงขั้นที่ว่า เขาคาดหวังว่าจะได้พบกับพระองค์ทุกขณะ เขามองเห็นความตายอยู่กับเขาทุกฝีก้าว เขามองเห็นภาพของวันกิยามะฮฺ ภาพของการชำระสอบสวน ภาพของชาวสวรรค์ และภาพของชาวนรก ปรากฏเป็นภาพลักษณ์ที่ปรากฏอยู่ข้างหน้าเขาอยู่เสมอ ภาพเหล่านี้ทั้งหมดปรากฏอยู่ในห้วงความนึกคิดของเขาทุกขณะ ขอให้เรามาฟังการสนทนาที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับท่านร่อซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ซึ่งจะเป็นที่ประจักษ์แจ้งถึงข้อเท็จจริงดังกล่าว...(อ่านต่อ)...